Richting bepalen (2)

Uitstippelen van een duurzame (*kots*) toekomst

Het woordje duurzaam, ik kan het niet meer horen. Sinds mensen mij duurzaam aan de kop zeuren of ik dingen wel duurzaam aanpak maak ik mij duurzaam druk over de dure duurzaamheidsconsultants die samen de dingen duurder maken. Maar genoeg over mijn vrije interpretatie van deze klimaatsekte-terminologie. In voorheen goed ABN betekende duurzaam het volgende:

Wat is de betekenis van Duurzaam (ensie.nl)

Het vorige deel van dit topic besloot ik dat ik mij meer wou gaan richten op activiteiten, van diverse pluimage, zoals daar mijn bedrijfje is maar ook mijn taken als vrijwilliger voor diverse organisaties. Ik beschreef daarbij dat persoonlijke omstandigheden zoals medicatiewijzigingen soms in de weg lopen te verhinderen.

Inmiddels heb ik wat knopen doorgehakt. De huidige medicatie blijft zo. Tot 2024 blijf ik vast 1,5mg Risperdal slikken omdat dit gevoelsmatig een fijne dosis is waarbij er veel ruimte is voor activiteiten. En ik veel meer kan tegelijk. Maar ik nog net niet over de kop ga. En dat is maar goed ook, want anders is het weer Huillie huillie

In de afgelopen mopperblogs over geld ben ik andermaal tot de conclusie gekomen dat mij dit amper gelukkig maakt. En een financiële verantwoording tot in den treure afleggen, mij op den duur opbreekt. Ik wil niet zo met cijfers bezig blijven om een netto verschil van enkele barkies op de balans te bewerkstelligen. De wereld wordt er niet lichter door, wil ik maar zeggen.

Ik heb mezelf nog eens diep in de reflecties terug gekeken en ook daar kan ik vaststellen dat er momenteel andere zaken voorrang krijgen boven het ondernemen. En dat zijn voornamelijk herstel, maar ook familie activiteiten en gewoon een beetje leven en daar niet alleen maar over lezen. Muziek vind ik belangrijk. Mezelf inzetten voor anderen ook. Ik heb mijn KvK-inschrijving aangepast en uitgebreid met de SBI voor broodschrijver. Daar verdien ik momenteel nog geen zak mee, maar hey! Ik doe hiermee wel wat ik leuk vind.

Tegelijkertijd constateer ik dat ik voor een factuur van Azure (Microsoft datacentrum services) van wel 22 cent, helemaal tegen het dak zit, omdat ik hem aanvankelijk niet goed begrijp op het kleine schermpje van mijn Google Pixel telefoon. Dit heb ik vaker. Ik kan best een woordje IT en ik weet ongeveer wat een Service Level Agreement is, dat er zoiets als een Privacy verordening bestaat (AVG) en dat naast technische kennis er ook veel financiële en juridische deelgebieden in mijn vak zijn te vinden. Het probleem? Mijn hoofd tolt en maag draait om bij deze professionele diensten van IT-bedrijfjes onderling - bezigheidstherapietjes voor Nerds zoals ik ze noem.

Ik wil godverdomme je cookies by default wegtyfen. Maak het maar zo dat ik a la zero-trust inlog voordat je überhaupt data over mij verzamelt. En laat het niet aan mij als eindgebruiker over om daar ook maar een millimeter van af te wijken met ellenlange juridische documenten die niemand leest totdat het te laat is. Beetje spionnetje spelen moet vooral een hobby blijven. Zodra het op grote schaal verwerven van inlichtingen een business is, dan wens ik mij contractueel ook te kunnen onttrekken aan wederzijdse onwelvoegelijkheden voordat een en ander gierend uit de klauwen escaleert. Kortom: Pas als ik ben ingelogd na het aangaan van een overeenkomst heb je recht mijn gegevens tot bepaalde hoogte te verwerken voor doeleinden die ons beider volstrekt duidelijk zijn, die in principe op een bierviltje moeten passen, en die consumenten uiteindelijk beschermen tegen uitbuiting.

Ennieweej, zoals ik begon te zeggen, ik moet denken aan mijn hart. En dat ligt niet bij de ICT uiteindelijk. Maar aangezien ik contractueel verplicht ben de rit uit te zitten zal ik dat op een laag pitje, met verlies, doen nog eventjes. Weet je waar ik blij van word?

Wandelen met mijn liefje in het bos bijvoorbeeld. En haar kinderen zien opgroeien, waar ik ook steeds meegenomen word in een nieuwe wereld. Waarmee mijn eerder omschreven tekortkomingen als egocentrische blaaskaak volstrekt passend getemd kunnen worden door de minimensjes en hun onbevangen wezen. Kortom, doordat ik ga nadenken wat voor hen belangrijk is, ga ik nadenken wat daar voor nodig is en wat ik daar op de lange termijn voor wil doen.

Hun mamma wil vooral gelukkig kunnen zijn met mij en zo lang mogelijk. En ik zit dan niet op de planeet om mamma te pleasen op zich, maar als vriend van de show kan ik wel het beste voorbeeld geven door iedere dag maximaal te doen wat mij energie en voldoening geeft. Noem het groene stroom van mijn apart. Maar ik denk dat dat wezenlijk duurzaam is. Een stukje geluk-zit-in-jezelf meegeven.

Dus mijn richting is bepaald. De Staat betaalt uiteindelijk. En ik doe vooral wat mij behaagt op dusdanige wijze dat niet alleen ik, maar zoveel mogelijk mensen daar zo lang mogelijk gelukkig van worden. Ik weet nog niet zeker of ik daar een KvK-inschrijving voor nodig ga houden op termijn, ik weet nog niet zeker of ik mijzelf als ondernemer blijf profileren, misschien word ik nog wel Levenskunstenaar of noem maar een jeukfunctie uit de categorie Vrijetijdsmanagement en onderzoek aan de University of Life (blegh).

Ik heb wel visie uiteen gezet in dit blog. Een duurzame filosofie die ik hopelijk goed en krachtig heb kunnen verwoorden. Maar ik heb geen glazen bol uiteindelijk.